In gesprek met Basjan en Marjandel

Deze zomer spraken we Basjan en Marjandel over het naderen van het 100-jarig bestaan en de overname van Chris en Chinouk dit najaar. U leest hieronder de soms pijnlijke, maar ook mooie waarheden van twee mensen die alles hebben gegeven om het familiebedrijf te laten voortbestaan in de soms moeilijke tijden en de kracht hebben gehad om ondanks deze tijden zelfs te kunnen groeien in een extreem veranderende branche.

‘Hartelijk dank voor jullie tijd. Opgroeien in een familiebedrijf is een harde, maar zeer goede leerschool.
Basjan, wat is de eerste herinnering die je hebt aan het bedrijf onder leiding van je vader?

Ik weet nog goed dat ik op 5-jarige leeftijd (1965) aan de Jan Steenstraat 1 kwam te wonen. Het huis stond direct achter het bedrijf. Dat was hartstikke gaaf natuurlijk, want als ik uit school kwam, mocht ik helpen met de bussen schoonmaken. Ik weet nog dat de chauffeurs centen in de bus gooiden en dat ik die dan helemaal moest uitvegen. Als ik het hele bedrag had gevonden was het goed, maar als ik nog centen miste moest het helemaal opnieuw. Dat was prachtig voor zo’n jong mannetje als ik.

Leuk om te horen zeg. Kun je ons vertellen hoe je uiteindelijk in het bedrijf bent gerold? Wat waren je eerste werkzaamheden en hoe breide dit zich uit?

Zoals ik al vertelde, ben ik begonnen met het schoonmaken van de bussen na school. Precies zoals mijn vader daarmee begon, Chris en Jacco daarmee zijn begonnen en straks de kinderen van Chris en Chinouk er ook mee beginnen. Vervolgens begon ik met het werken in de garage. Het onderhoud van de wagens en met name de reparaties waren mijn verantwoordelijkheid. Ik begon ’s ochtends vroeg in de morgen met het onderhoud, daarna reed ik mee met het werk en ’s avonds waren we aan het opruimen, repareren of ombouwen. Ik kwam eigenlijk nooit op kantoor.

Over het kantoor gesproken, dat is waar Marjandel haar stempel drukte en onmisbaar werd. Hoe hebben jullie elkaar eigenlijk ontmoet Marjandel?

Het is eigenlijk allemaal heel cliché. We hebben elkaar op de bus ontmoet. Ik was nog jong en zat op schaatsen bij IJssportverenging Alblasserwaard. Daar ging ik elke zaterdag mee naar de ijsbaan en Verschoor Reizen reed dit vervoer. Daar zag ik Basjan voor het eerst achter het stuur zitten en dacht: ‘Goh, wat een leuke jongen!’ Na een tijdje mocht ik naast hem zitten op de weg terug en niet veel later kwam van het een het ander. Na een aantal jaren verkering ben ik toen op kantoor gaan werken bij Basjan zijn vader.

Het kantoor werd, na overlijden van de vader van Basjan in één klap jouw verantwoordelijkheid. Kun je vertellen wat je allemaal deed?

Jeetje, nou dat was een hectische tijd. Op het moment van overlijden van de vader van Basjan was ik hoog zwanger. Daardoor ben ik 2 weken na de bevalling al naar kantoor gekropen en met een box naast mijn bureau gaan werken. Basjan had nog nooit een dag op kantoor gezeten en we hadden verder niemand die wist wat er moest gebeuren. Dat betekende dat we onszelf veel moesten aanleren en samen ervoor moesten zorgen dat we alle ballen hoog hielden. Ik hield de boekhouding bij, maar verzorgde ook de planning en organiseerde de groepsreizen.

Wat is je na al die jaren het meest bijgebleven?

We hebben in al die tijd zo ontzettend veel mooie reizen en dagtochten mogen verzorgen voor zowel kleine verengingen, als voor grotere bedrijven dat er niet één specifieke reis uitspringt. Het allermooiste vind ik nog altijd het persoonlijk contact met onze relaties doordat zij ieder jaar weer terugkeren. Dan bouw je zo’n speciale band en vertrouwensrelatie met elkaar op. Daar ben ik eigenlijk het meest dankbaar voor!

Er waren ook genoeg tegenslagen. Wat zorgde ervoor dat jullie er altijd weer bovenop kwamen?

Nou, ik denk dat dat te maken heeft met de manier waarop wij samen uitdagingen aangaan. Wij kunnen ontzettend goed met elkaar praten. Daarnaast geven we elkaar altijd de ruimte om op eigen wijze om te gaan met de emotie die erbij komt kijken. We relativeren wat er aan de hand is op onze eigen manier en daarna zetten we samen de schouders er weer onder. De een beurt de ander op en dan ga je er weer samen voor! En natuurlijk zijn we ook dankbaar voor de mensen waarop je in een tijd dat het tegenzit een beroep op mag doen en voor je klaarstaan. Maar we zijn zeker ook dankbaar voor de medewerkers die dag en nacht voor je klaarstaan en voor je door het vuur gaan. Want zonder hun waren niet zo ver gekomen.

Basjan, wat is voor jullie het mooiste doel dat jullie bereikt hebben in al die jaren?

Het mooiste dat we hebben bereikt, is het neerzetten van een gezond bedrijf dat klaar is om overgenomen te worden door de 4e generatie.

Kun je iets vertellen over de normen en waarden die je hebt meegegeven aan je zoons, die zij nu ook in hun dagelijks leven met zich meedragen?

Ik denk dat het belangrijkste is dat we ze hebben meegegeven dat je nooit moet vergeten waar je vandaan komt. Jezelf blijven en anderen met respect behandelen. Iets wat ik vaak zei is; “kan niet, bestaat niet” en ik zie dat onze beide jongens dit naleven. Dat maakt me erg trots.

Chris en Chinouk nemen het straks over, wat willen jullie nog meegeven?

Marjandel en Basjan; “We zijn ontzettend trots op jullie dat jullie er klaar voor zijn om ons mooie bedrijf over te nemen. Blijf wie je bent en laat je nooit uit het veld slaan als het even tegenzit”. Dan weten we zeker dat jullie er altijd sterker uitkomen. En als het nodig is, beur elkaar weer op en ga er vol vertrouwen samen tegenaan! Op naar de 5e generatie Verschoor!